Hargeisa, op zoek naar een partner organisatie

Zondag 4 december

Vroeg op, inpakken, ontbijten en wegwezen naar het vliegveld. Gelukkig weet Isayas dat ik bij de lokale terminal moet zijn voor de trip naar Hargeisa.

Somaliland is officieel een onderdeel van Somalië, maar is in feite een zelfstandige republiek in het noorden van het land, grenzend aan Ethiopië, Djibouti en Puntland (ook onderdeel van Somalië). Helaas wordt het land niet erkend in de wereld en is het lastig om bv leningen te krijgen. Er is een gekozen regering met allerlei ministeries. Buitenlandse ondersteuning komt vooral uit Europa en Nederland ondersteunt op verschillende manieren en is de derde geldschieter van het ‘niet bestaande land’. Bijna iedereen is moslim en als vrouw wordt je geacht een hoofddoek te dragen. Daar moet ik dan ook aan geloven.

In tegenstelling tot de rest van Somalië is het er redelijk veilig en rustig. Het is bijna een grote zandbak. En het is stoffig, ook de wegen zijn allemaal onverhard en zanderig en het is een doolhof van kleine straatje. Er valt weinig kleur te bekennen, wel heel veel geiten overal. Soms hebben die een groot nummer op de rug; het telefoonnummer van de eigenaar. Geitenlever is een favoriet ontbijtgerecht, verder veel geiten en kamelenvlees. Bijna alle groenten en eieren komen uit Ethiopië. Nee, geen bier in dit land. Het is helemaal drooggelegd.

In Hargeisa, Somaliland word ik van het vliegveld gehaald door Omar, Hassan en Koos. We gaan naar de college, een school voor hotel, horeca en constructie met plek voor 250 leerlingen, nu zijn er 45 met de studie bezig. Alles ziet er prima verzorgd en modern uit. Er is plek voor 60 leerlingen om te koken en te serveren; er zijn praktijkruimtes voor allerlei taken in een hotel, inclusief een bed, hotel desk, toiletten en zo meer.

Omar is een Somalische Canadees die zelf de college heeft opgebouwd en is op zoek naar een strategische partner in Nederland om mee samen te werken. Omar kent werkelijk iedereen in Hargeisa. Koos is een hotelschool PUM-mer die de college ondersteunt. PUM= oudere, meestal gepensioneerde experts uit Nederland die op vrijwillige basis ontwikkelingsorganisaties ondersteunen met hun expertise.

We discussiëren over de college, VluchtelingenWerk en onze terugkeer projecten. Omar begint te begrijpen wat de rol van een partner organisatie is. Op de college werken verschillende stafleden die counseling kunnen verzorgen en in het curriculum wordt veel aandacht gegeven aan het opzetten van kleine ondernemingen.

Terug bij het hotel nog even van de zonsondergang genieten, ook onder mijn raam scharrelen de geiten rond, ik kijk richting de heuvels. Het is droog, het land wacht op een beetje regen.

Met Omar drink ik nog een heerlijk fruitsapje met verschillende kleurlagen, prachtig en lekker.

Maandag 5 december

Ik eet een heerlijk ontbijt met geitenlever die echt zalig is klaargemaakt, zacht met wat paprika, ui en lichte saus. De koffie is heel erg sterk.

O jee, sinterklaas is jarig, kent die de weg naar Hargeisa? Wel voor Omar, die krijgt een chocoladeletter waar iedereen een stukje van krijgt.

Vandaag gaan we bij een aantal organisaties langs waar de college mee kan samenwerken om de terugkeerders op te vangen. Eerst naar de Deense zusterorganisatie. Daarna worden we ontvangen bij de tweede man op het ministerie van rehabilitatie en reconstructie, de minister is ziek. Het zijn nuttige gesprekken voor alle partijen schatten we in.

Ook praten we met een groep studenten over de studie, de college en wat ze willen gaan doen als ze klaar zijn met de studie. Veel jonge vrouwen zitten vol met ambities en bijna allemaal manager willen ze worden. En ze gaan de college aanbevelen aan anderen, wat wil je nog meer..

De middag besteed ik aan het bestuderen van de materialen van de college, rapporten schrijven en contacten leggen. We gaan eten bij een lokaal restaurant waar we lekker buiten kunnen zitten.

Het blijkt dat er iemand van IOM in het hotel is die voor een soortgelijk programma in Hargeisa is. De wereld is klein en we vinden hem. We praten uitgebreid over het werk. Ook praat ik met de chef van de keuken die een afgestudeerde student van de college is. Een beetje lastig communiceren want hij is doof. Zijn werk is zijn passie en hij proeft alle gerechten. De opleiding was voor hem de weg naar beter werk binnen het hotel.

Veel te laat gaan slapen.

Dinsdag 6 december

Weer een geitenleverontbijtje…. Ik ben hier maar twee dagen....

Verder inpakken en wachten op Omar om naar het IOM te gaan. Ook daar praten we weer met de hoogste baas en een hele slimme vrouw. We bespreken de college en over de terugkeerprogramma’s van VWN en IOM. IOM heeft een soortgelijk terugkeerprogramma en ontvangt gemiddeld één terugkeerder per maand uit Nederland. Nuttig om de ervaringen van IOM te horen en de verschillen van de terugkeerders en de jongeren uit het land die op zoek zijn naar hun toekomst. Terugkeerders hebben vaak meer begeleiding nodig. Belangrijk is om ze van de Khat af te houden; Khat zijn bladeren die als je er op kauwt een hallucinerende werking hebben, zeer verslavend en funest voor het functioneren van de hersenen.

Op kantoor lopen we door de verschillende contracten en procedures van het terugkeerprogramma. Afspraken worden gemaakt en we eten een heerlijke lunch op de college.

Omar brengt me naar het vliegveld waar het lange wachten kan beginnen. Ik zal ongeveer 24 uur onderweg zijn om weer thuis te komen. Tijd om bij te schrijven.

Ik ben morgen net te laat terug om een vreugdevuur te gaan stoken op de Hoge Veluwe, dat moet nog een weekje wachten.