Netwerken, afspraken maken en een vrije dag in Addis

Donderdag 1 december

We gaan weer bijtijds naar kantoor, althans dat was de bedoeling. Het verkeer zat vandaag tegen en overal staan files. Op kantoor aangekomen ruimen op wat gisteren was blijven liggen en werken de plannen uit.

Om 10 uur hebben we een afspraak bij de EU delegatie waar we vriendelijk worden ontvangen, na de nodige veiligheidschecks natuurlijk. Die staan overal, altijd wordt de tas bekeken en een een body scan. We hebben een goed gesprek met twee Denen die bij de delegatie werken op gebied van migratie. Heel veel aandacht gaat uit naar de vluchtelingenkampen langs de grenzen van Ethiopië, bij Somalië, Sudan, Zuid Sudan en Eritrea; de opvang van de vluchtelingen, hun mogelijkheden om te overleven en de bevolking van de omliggende dorpen. Wij praten vooral over de opvang van Europese terugkeerders en wat er nodig is om er voor te zorgen dat vluchtelingen niet richting Europa vertrekken, ook niet vanuit de vluchtelingenkampen.

We lunchen midden in de stad bij de warme bronnen met een echte Ethiopische maaltijd. Op een tafeltje van riet komt een grote schaal te staan waar injera op ligt (een luchtige soort pannenkoek) met verschillende linzengerechten, groenten en vlees. Met z‘n vieren eten we van de grote schaal. De bedoeling is om een stuk injera te nemen en die te vullen met de gerechtjes, met de rechterhand dan wel. Dat laatste is heel onhandig voor Marlies die linkshandig is. Maar eten met je linkerhand: dat kan echt helemaal niet. De linkerhand is onrein, je doet er andere dingen mee….

In de middag bezoeken we het ministerie dat zich bezig houdt met migratie en terugkeer. De organisatie ontvangt via dit ministerie de vrouwen die uit het Midden Oosten komen. Ja, er zit een hoge ambtenaar achter een groot bureau die graag vertelt hoeveel goed werk ze doen. Goed om te horen dat ze heel erg tevreden zijn over het werk van onze partner.

Vandaag maken we het niet zo laat en gaan bijtijds naar het guest house. Ik ga er in mijn eentje even op uit en vind een bakker, een fruitstalletje en een eettentje. Morgen een lekker ontbijt!

Vrijdag 2 december

Verrassing bij het ontbijt voor Marlies, het broodje en het fruit. We smullen ervan.

Alweer de laatste dag met onze partner. De tijd gaat veel te snel. Iedereen heeft het naar de zin.

Vandaag hebben we een afspraak bij de Nederlandse Ambassade waar we iemand treffen die ook actief bij VluchtelingenWerk is geweest. Ze heeft veel interesse voor de activiteiten van de partner en ze spreken af dat ze een bezoek gaat brengen aan onze partner volgende week.

Op kantoor beginnen we al af te sluiten en afspraken te maken voor de komende tijd en onze samenwerking. We zien allemaal uit naar een ‘echte’ terugkeerder.

Na een eenvoudige en smaakvolle lunch nemen we afscheid van de collega’s bij de organisatie.

Vanmiddag hebben we een afspraak om een terugkeerder op te zoeken. Ferew heeft z’n best gedaan om de 6 terugkeerders over te halen om met ons te spreken; het lukt helaas maar om maar één afspraak te maken. We gaan naar het andere eind van de stad om de terugkeerder van rond 45 jaar te ontmoeten. Hij is nu twee jaar terug in Ethiopië na ongeveer 10 jaar in Nederland. Gelukkig zijn de contacten met zijn familie nu weer goed. Hij is begonnen met een opzetten van een café en heeft nu vergaande plannen om een andere te openen in een winkelgebied waar hij meer klanten verwacht en graag Heineken bier wil gaan verkopen. Het gaat redelijk met hem, alleen nog steeds last om concentratie vast te houden. Wie heeft contact bij Heineken?

De chocoladeletter van de Hema gaat er wel in!

We danken hem hartelijk voor zijn tijd en wensen hem veel succes.

In de avond gaan we als afscheid met Ferew en Tsion naar een Ethiopische tent waar traditionele dansen worden uitgevoerd en we weer heerlijk Ethiopisch eten, ja weer met die heerlijke injera en nu met een lekker glas lokale Taj, honingwijn. We nemen afscheid van Ferew en Tsion, bedanken hen voor de gastvrijheid, de samenwerking en de vriendschap.

Zaterdag 3 december

Een vrije dag. Marlies en ik gaan een rondje Addis Ababa doen. De taxichauffeur die ons heeft opgehaald van het vliegveld vroeg hier zomaar $100 voor. Dat is wel heel erg veel. We gaan met de lokale blauw-witte taxi’s de stad door. Eerst naar de Mercato, de grootste markt van Afrika. We dwalen door de gebouwen, door stegen, langs en door druk verkeer van mensen, ezels, taxi’s, busjes, scooters, vrachtwagens met ladingen die ver boven het dak uitstijgt. Op de koffiemarkt zitten vrouwen de rauwe bonen uit te zoeken, op de kruidenmarkt ruikt het heerlijk. We kunnen niet vertrekken zonder kruiden voor de thee, een mut aan chili’s en een grote rieten mat. Ik eet nog een laatste keer Ethiopisch met firfir met vlees, injerastukken geweekt in vleessaus, heerlijk.

Dan naar het Nationaal Museum waar de resten van Lucy tentoongesteld zijn, de oudste menselijke resten ter wereld. Ze was wel klein. In de tuin staat een Olmeeks hoofd, gift uit Mexico, die helemaal niet past bij de rest.

Bij een wijkje met souveniershopjes vinden we een paar leuke dingetjes en wat Ethiopische muziek.

De dag vliegt om en het wordt tijd voor het galgenmaal van Marlies: bij het Indiase restaurant eten we nog één keer dhal met lamsvlees, naan en rijst.

Marlies vertrekt rond 8 uur naar het vliegveld terug naar Nederland. De volgende dag krijg ik een foto waar de kat van Marlies al in de kerstboom hangt. Voor haar begint de gezellige decembermaand!

Ik pak ook mijn spullen in de wetenschap dat ik morgen heel vroeg moet vertrekken.